Soms leef je al jaren met je dier samen en gaat het al die tijd lekker zijn gangetje. Ieder heeft zijn of haar ritme erin gevonden en dan ineens verandert er iets.
Je wordt s nachts wakker gemaakt. Eerst denk je nog: moet ‘ie plassen? Diarree misschien? Of misselijk van iets wat er van straat is opgepikt?
Je laat ‘m uit of naar buiten (afhankelijk of het een hond of een kat is) en dan blijkt je trouwe kameraad net zo verwonderd over de gang van zaken te zijn als jij.
Misschien is hij heel blij met jouw aandacht, maar naar buiten gaan levert niets op.
Dus, weer naar bed, mand, bench of het plekje onder de trap.
Volgende nacht of een paar nachten later, zelfde ritueel. Het wordt enigszins verontrustend. Bovendien heb je daar natuurlijk geen zin in, want ‘s nachts wil je slapen.
Er kan iets gebeurd zijn waardoor je dier het plotseling vervelend vindt om ’s nachts alleen wakker te worden. Misschien is hij ergens van geschrokken en is dat niet goed verwerkt.
Er kan gezinsuitbreiding op komst zijn zodat er van alles verandert. Een dier merkt dat meteen aan verschillende emoties en andere geuren. Het kan door een verhuizing komen of doordat er een gezinslid vertrokken is. Dat heeft allemaal invloed op het welbevinden van je dier.
Je ziet dit gedrag ook ontstaan bij sommige oudere dieren. In de nacht zijn ze zo maar opeens de kluts kwijt. Geen geluiden om zich op te oriënteren, niemand in de buurt. De slaapplek ervaart hij ineens als vreemd en onveilig. Anderen raken juist van slag als ze ’s morgens wakker worden. Je hoort ze klagelijk mauwend heen en weer lopen of ze gaan in het wilde weg staan blaffen.
Op de een of andere manier worden signalen vanuit de omgeving minder duidelijk naar de hersenen gestuurd. Je zou het een vorm van dementie kunnen noemen.
Het verhaal van Kyra
Een Jack Russel teefje met een grijs snoetje en veertien lentes oud kwam een beetje trillend de behandelkamer binnen wandelen.
Het was begonnen toen ze een poosje op een andere plek ging wonen met haar eigenaren. Ze vond het lastig om daar te wennen, alles stond op een andere plek.
Ze zouden daar ook niet lang blijven en het voelde gewoon niet zo thuis.
Toen gingen ze naar het huis waar ze nu woont. Het duurde wel eventjes, maar na een tijdje wist ze waar alles stond en het voelde weer bijna als thuis. Toch werd het niet zoals vroeger. Net of haar hoofd niet zo goed meer alles kon plaatsen wat er gebeurde.
Op een keer was haar baasje twee weken weg en was ze alleen met het vrouwtje. Dat gebeurde heus wel vaker, maar nu miste ze hem zo. Ze werd onrustig, snapte niet steeds waar ze was en vooral s nachts raakte ze een beetje in paniek. Alleen thuis blijven overdag lukte ook niet trouwens. En soms kon ze alleen maar ergens in een hoekje blijven staan, geen idee wat ze daar dan moest.
Ze werd steeds meer gespannen en nu bleef ze ook maar trillen. Zo kon ze s nacht echt niet blijven liggen. Gek werd je ervan.
Kyra wordt tijdens de behandeling al snel rustiger. Er zijn zo nu en dan aanpassingen in de middelen nodig haar erbij te houden maar het eerste jaar zijn er echt goede periodes waarin ze weer vrolijk met een zoekbord aan de gang gaat of speelt met haar nieuwe “zusje”, een vrolijk Spaans hondje dat in de loop van de behandeling bij hen is komen wonen.
Na dat jaar gaat haar bewegingsapparaat achteruit. Ook daar krijgen we nog een aantal maanden voldoende verbetering in om haar leven kwalitatief een voldoende te geven. Uiteindelijk is ze, vijftien maanden na de start van de behandeling, met hulp van de dierenarts rustig ingeslapen.
Je kunt wat doen
Het eerste wat van belang is, is dat het dier zich ’s nachts weer veilig voelt en rustig gaat slapen zonder het hele huis in rep en roer te hebben gebracht. Dat kan met de remedies die ik inzet vaak heel goed.
Dan kan het zijn dat er niet alleen onrust is, maar echt behoorlijke paniek ontstaat bij je dier. Gelukkig lukt het vaak om ook daar weer controle over te krijgen.
Het is een extra pluspunt om te werken met homeopathie in de vorm van ruikpotenties. Je hoeft het vaak al gestreste dier niet iets in de bek te geven maar houdt het flesje gewoon onder haar neus. De werkzame stof komt dan via de slijmvliezen van de neus het lichaam in.
Bij Kyra zag je meteen een “zucht van verlichting”. Er viel direct een verandering op, haar spanning en angst en daarmee het trillen nam zichtbaar af.
Soms duurt het proces waarin de inwendige kracht van het dier weer vrij komt wat langer, maar die levenskracht zit er vaak nog in en levert voor mens en dier waardevolle tijd op.
Lyke
Terug naar Home
Terug naar Inhoudsopgave