En hoe ook een ouder pony goed herstelt van hoefbevangenheid.
Demona.
13 jaar geleden…..
Er kwam een tip over “een leuke pony” die te koop stond, “echt iets voor je dochter”…… Han ging eerst kijken en nam ons later in de week mee om te beslissen of we haar zouden kopen. Mij leek het leuk, maar ik had eigenlijk niks gedaan om te controleren of ze betrouwbaar genoeg zou zijn. Betrouwbaar voor mijn kind van negen jaar, om mee om te gaan, om op haar te leren rijden, om blij met haar te zijn, zoals ik dat vroeger met mijn pony was. Zij eerst veel te groot en ik veel te klein. Mijn gedachtegang was, mijn kind van negen laat ik toch niet alleen bij een pony van 1.40m. dus ik ben er gewoon bij….en wát nu… een póny…ik had immers wel voor hetere vuren gestaan dacht ik…(overmoedig).
Een pony met wat pit maar gewend op een boerderij, niet bang voor trekkers en machines, leuk koppie, new-forest met een beetje engels volboed? Ze kon er op zitten en er was jaren geleden ook op gereden door een dochter die al lang het huis uit was. Demona was geboren op de boerderij waar de familie eerder gewoond had, dus zo veel zou er niet mee gebeurd zijn. En, dacht ik, als ik nú zeg dat het niet mag, dan komt het er misschien nooit meer van…..
Hindernis één bleek het vervoer van het oude huis naar het nieuwe huis. Het had nogal wat voeten in de aarde voor ze de trailer in ging en het is na die ene keer eerlijk gezegd ook nooit meer gelukt.
Bij ons thuis uit de trailer. Eerst grazen tussen de bomen terwijl ik haar aan het haltertouw vast hield. Ze was wat sacherijnig maar had dan ook net de trailerrit doorstaan. Toen de wei in waar mijn dochters haar graag wilden borstelen. Ik hield haar nog steeds aan het haltertouw vast. Ze liet dat wel toe tot dat één van hen haar lies aanraakte, toen was lijden in last. Met twee benen tegelijk ramde ze naar achter…afblijven daar! Ze was blijkbaar hengstig. Onhandig, maar duidelijk. Echter, als je als moeder op een haar na de schedel van je dochter gemist ziet en zelf volle bak ineens twee hoeven in je bovenbenen hebt staan, dan is de lol er plots een beetje af. Het heeft lang geduurd voordat het tussen haar (Demona) en mij weer goed kwam.
Zelf op gespannen voet staan met de pony waar je kind nog op moet leren rijden is niet aan te bevelen. Onverwacht levert dat veel meer bezorgdheid op dan dat ik vroeger ooit zelf ervoer als ik er op zat.
Les 1 tm 10 bleek vooral: “Alleen als je zelf volkomen rustig, redelijk en afgestemd bent kun je iets met haar ( Demona) beginnen”. Eerlijk gezegd is dat wel een mooie levensles voor dochterlief gebleken. Al was het een ader proces dan ik me had voorgesteld. Ze heeft er heel veel zelfkennis door opgedaan en als geen ander geleerd hoe ze met veel geduld uiteindelijk toch met deze pony uit de voeten kon.
Ze werden een team, maar tot een bepaalde grens. Deze werd bepaald door: Niet in de trailer kunnen en niet goed kunnen omgaan met nieuwe stress en andere paarden, dan kon het gevaarlijk worden. Dus een dressuurwedstrijd met haar zat er niet in. Maar uiteindelijk ook door fysieke capaciteiten aan de kant van de pony en de wensen aan de kant van het mensenkind. Ze hebben samen hard gewerkt om het goed te doen, haar rug goed te gebruiken, haar spieren goed in te zetten. Het mensenkind leerde technieken met longeren en touwtjes om haar onbelast toch goed te trainen, de pony deed alles wat in haar vermogen lag, maar haar rug wilde tot zo ver en niet verder. Te kort, te veel obstakels.
Ze loopt nu jaren rustig in de wei. Soms bij het jongvee, soms naast de koeien, soms tussen de koeien. Een maatjes paard erbij is er nooit van gekomen, te veel beren…
Winter, begin 2021, veranderde er ineens wat. Ze werd wat mager en liep moeilijk. Dan kreupel links achter, dan rechts achter. Ik kon niet zo goed een reden bedenken voor het vermageren. Misschien was toch de samenstelling van het droogvoer anders. Ik zocht altijd het meest droge voer uit met goede structuur, maar wel van het ingekuilde gras van de koeien. Zo ging het al ruim tien jaar prima. Maar ze liep ook, in plaats van in het weitje met veel eikels en zon, nu meestal achter de stal. Wel genoeg gras maar misschien te weinig zon? En zeker geen eikels. Alles bij elkaar had dit toch het metabolisme uit balans gebracht. Werk aan de winkel dus.
Voer aangepast, slobber erbij, hooi in plaats van kuilvoer.
Met alleen aanpassen van het voer duurt het echter te lang voor alle afvalstoffen uit het systeem zijn en de onbalans is hersteld. Twee of drie keer per dag bracht ik haar spagyriek druppels om het herstel van de gewrichten, pezen en spieren te ondersteunen, homeopathische middelen Rhus-t en Bryonia in LM ruikpotenties en elke ochtend een boterham met celzouten tegen de pijn en ter ontspanning.
Ik masseerde de plekken bij de schoft, rug en billen. We knuffelden, als ik haar schoft masseerde knabbelde ze met haar bovenlip aan m’n been. Want het is goed gekomen tussen ons. Ze staat vanaf dan in een andere wei met zon. Ik leg hoopjes hooi door de hele wei zodat ze blijft lopen. Dat lijkt te helpen.
Lange tijd heeft ze nog om de paar weken wat slechte dagen. Soms omdat ze een overmoedige galop langs de draad heeft gemaakt. Dan bracht ik haar weer vaker spagyriek druppels, kwam ik een keer extra langs met Rhus-t, Bryonia en soms ook Ruta. Telkens vroeg ik me af hoeveel dagen ik haar dit aan mocht doen, zou ze wel herstellen? Hoe lang kon ik het aankijken voordat ik de dierenarts zou moeten vragen om haar te laten inslapen? Eenmaal was dat moment erg dicht bij maar heb ik op het advies van Han toch nog een paar dagen aangekeken. En warempel, ze krabbelde weer op.
Het is nu al weer twee jaar geleden dat we ons af vroegen of ze het zou halen. Ze is weer helemaal de oude geworden, inclusief ontsnappings fratsen en ongeduldigheden. Met elkaar heeft het wel een half jaar gekost voor ze weel helemaal de oude was. Beter was het natuurlijk geweest om dit te voorkomen, toch blijkt hieruit dat ook bij een ouder paard het herstelvermogen dikwijls nog goed aanspreekbaar is.
Ze mag blijven zolang ze wil. Het is aan haar. Ze doet het fantastisch. Mij rest vooral de belofte om na deze winter (2024) weer meer contact met haar te hebben. Want dat is er een beetje bij ingeschoten de laatste maanden.
Lyke Tjoonk
Voor Home klik je hier, voor inhoudsopgave kun je hier klikken.
Informatie over spagyriek of homeopathie kun je ook op deze website vinden.